RE: odszkodowanie za straty moralne. Nie no ja zaniemówiłem :8. Piszesz ,ze masz 28 lat , osoba w Twoim wieku sama ponosi odpowiedzialność za czyny i decyzje, które podejmuje. Jedynym rozwiązaniem strzelić go na dziecko i ciągnąc alimenty ale to chore jest ! 29-03-2013, 12:32. Użytkownik. Veritatis splendor (2) Encyklika Veritatis Splendor Ojca Świętego Jana Pawła II o niektórych podstawowych problemach nauczania moralnego Kościoła (6.08.1993). Rozdział II. Rozdział I. „Nauczycielu, co dobrego mam czynić?”. ( Mt 19, 16 ). Chrystus i odpowiedź na pytanie moralne. Rozdział II. „Nie bierzcie więc wzoru z tego 1. Sumienie — moralne oczy człowieka. 2. W podejmowaniu decyzji moralnych człowiek posiada indywidualne rozeznanie tego, co dobre i co złe. Rozeznanie to powszechnie nazywane jest sumieniem. 3. Biblia o sumieniu ! Pismo święte określa sumienie terminem „serce”, które pełni funkcję poznawczą i normatywną. Degrengolada to innymi słowy obniżenie poziomu moralnego, intelektualnego lub materialnego. Polega na zupełnym rozkładzie wartości moralnych lub estetycznych w jakimś środowisku. W konsekwencji prowadzi to do demoralizacji jakiejś grupy czy instytucji, co jest spowodowane rozpadem jej spójności, a uznawane do tej pory normy i Wzory niezbędnych dokumentów. Odliczenia straty podatkowej dokonuje się poprzez wypełnienie informacji o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach (przychodach) wolnych od podatku – CIT-8/O, która stanowi załącznik do deklaracji CIT-8. W rzeczonym dokumencie wskazujemy informacje na temat: roku poniesienia odliczanej straty Odszkodowanie za straty moralne, to obok odszkodowań za poniesione straty materialne, najczęściej przyznawana przez sądy forma rekompensaty. Aby jednak uzyskać tego rodzaju świadczenie, niezbędne jest spełnienie kilku warunków oraz zgromadzenie niezbędnej dokumentacji. Czym w ogóle są straty moralne? Ortotanazja , inaczej eutanazja bierna rozumiana jest jako zaniechanie dalszego sztucznego podtrzymywania życia pacjenta. To niezastosowanie leczenia, które nie prowadzi do poprawy stanu zdrowia lub powstrzymanie się od przeprowadzenia takich procedur, które mogłyby przedłużyć życie pacjenta. Nie wiem co to jest moralne zwycięstwo, ale wiem, że zginęło dwieście tysięcy ludzi, wiem, że miasto zostało zniszczone. Jeżeli to jest zwycięstwo, to nie potrafię odróżnić zwycięstwa od klęski i chyba trzeba zmienić znaczenie słów. Głębokie znaczenie: Planuj Straty Moralne co to jest. Która Dała Swą Miłość Mężczyźnie, I W Zamian Ją Otrzymała definicja. Bankier Bez Pieniędzy Jest Jak Lekarz Bez Pigułek co znaczy. Jedna Rzecz Jest Gorsza Niż Gdy O Nas Mówią, A Mianowicie słownik. Jedyna Gra, W Której Partnerzy Równocześnie Wygrywają Lub znaczenie. Liczba kobiet znacznie przewyższała liczbę mężczyzn. Do niezliczonych skutków II wojny światowej należą: 1. Przemieszczenia i migracje ludności w latach 1945-1949. Polacy powracali na ziemię ojczystą, jak i przesiedlano obcokrajowców z ziem polskich, którym kierowało Ministerstwo Ziem Obiecanych do Spraw Repatriacji Niemców. 2. Z1mqWND. SPRAWY FRANKOWE . no-repeat center center; background-size: cover;"> Odszkodowanie za straty moralne, to obok odszkodowań za poniesione straty materialne, najczęściej przyznawana przez sądy forma rekompensaty. Aby jednak uzyskać tego rodzaju świadczenie, niezbędne jest spełnienie kilku warunków oraz zgromadzenie niezbędnej dokumentacji. Czym w ogóle są straty moralne? Kiedy w ich przypadku można liczyć na odszkodowanie i co należy zrobić, by otrzymać pieniądze? Przyjęło się, że odszkodowanie należy się osobom, które w wyniku jakiegoś zdarzenia poniosły przede wszystkim straty materialne lub fizyczne. Tymczasem, bardzo często zdarza się, że poza utratą różnego rodzaju dóbr o określonej wartości pieniężnej, często pojawiają się również szkody niematerialne. Za takie należy uznać właśnie straty moralne. W ogólnym rozumowaniu, mają one związek z emocjami oraz ludzką psychiką. Wynik jakiegokolwiek tragicznego wydarzenia, który niekorzystnie wpływa na zdrowie psychiczne osoby poszkodowanej, może zostać uznany przez sąd właśnie jako strata moralna. Co ważne – przysługuje za nią w takim przypadku odpowiedniej wielkości odszkodowanie, a będąc bardziej precyzyjnym – zadośćuczynienie. Jego wysokość zależy od wielkości doznanej krzywdy, stopnia cierpień psychicznych oraz czasu ich trwania. Niestety, mimo tego, że sądy coraz przychylniej przyznają wysokie świadczenia za straty moralne, udowodnienie ich poniesienia wymaga cierpliwości oraz zgromadzenia odpowiedniej dokumentacji. Przykłady strat moralnych Straty moralne mogą przybrać różną formę. Nie ma tak naprawdę jednego schematu możliwych szkód, które kwalifikuje się w ten sposób. Stratą moralną będzie np. załamanie nerwowe będące wynikiem utraty możliwości wykonywania jakiegoś zawodu lub uprawiania sportu. Innym przykładem jest uszczerbek na psychice wywołany śmiercią kogoś bliskiego (chociażby rodziców). Za stratę moralną uznaje się także obniżoną samoocenę, będącą następstwem oszpecenia ciała czy mobbingu. Do skrajnych przypadków szkód niematerialnych zalicza się też zespół stresu pourazowego (PTSD). Przykładów strat moralnych można wymienić mnóstwo, a uznanie ich za kwalifikujące się do otrzymania zadośćuczynienia w głównej mierze zależy od przedstawionego w sądzie materiału dowodowego. Niezbędne dokumenty Jak zostało wspomniane, sprawy dotyczące odszkodowań za straty moralne, są z reguły dość trudne do udowodnienia. Absolutną podstawą jest zgromadzenie odpowiedniej dokumentacji. W pierwszej kolejności osoba poszkodowana powinna przygotować specjalnie oświadczenie krzywdy. To pismo o osobistym charakterze wskazujące na psychiczne oraz emocjonalne konsekwencje określonego zdarzenia. Oświadczenie powinno przedstawiać, jak tragiczne zajście odbiło się na życiu prywatnym oraz zawodowym poszkodowanego, a także z jakimi niedogodnościami się to wiązało. Niezbędne jest też przedstawienie w sądzie dokumentów wystawionych od lekarza psychiatry. To na ich podstawie sąd może stwierdzić, że przedstawiony przez poszkodowanego stan rzeczy ma faktycznie miejsce. Im więcej tego rodzaju zaświadczeń zostanie zgromadzonych, tym większa szansa na uzyskanie odpowiedniego świadczenia. Jak oszacować wysokość odszkodowania za straty moralne? Wysokość odszkodowania za straty moralne ma charakter uznaniowy. Nie ma żadnych sztywnych widełek z kwotami, jakie należą się poszkodowanemu w danej sytuacji. Sąd musi indywidualnie przeanalizować konkretny przypadek, zwrócić uwagę na wiek osoby starającej się o świadczenie, wziąć pod uwagę rodzaj traumy, z jaką się zmaga, a także czas jej trwania. Odszkodowanie za straty moralne ma jeden główny cel – stanowi ono realną pomoc dla poszkodowanego, by był on w stanie w możliwie najkrótszym czasie odnaleźć się w nowej dla niego rzeczywistości, jaka nastała po przeżyciu tragicznego zdarzenia. Odszkodowanie za straty moralne – dlaczego warto zwrócić się po pomoc prawną? Samodzielna walka w sądzie o uzyskanie odszkodowania może być długa, a w przypadku braku doświadczenia prawniczego, istnieje duże ryzyko niepomyślnego jej zakończenia. Dlatego od razu warto zwrócić się po pomoc do doświadczonego na tym gruncie prawnika. Pomoże on skompletować niezbędną dokumentacje, doradzi, jak sporządzić np. wspomniane oświadczenie krzywdy, a także oszacuje, jakie są realne szanse na uzyskanie żądanych świadczeń. Zanim przejdę do wpisów na temat moralności dyplomacji, chciałbym na samym początku przedstawić ich definicje. Dlaczego? Istnieje wiele definicji moralności i dyplomacji. Prowadzi to często do braku zrozumienia znaczenia jak i istoty danego pojęcia. Dlatego wybrałem takie definicje, które prosto oraz jasno ukażą istotę tych pojęć. W pierwszym wpisie omówię definicję moralności. „Termin moralność wywodzi się od łacińskiego słowa: moralis (mos, moris – zwyczaj obyczaj) i był odnoszony do zachowań oraz odpowiadających im poglądów na to, co w nich kwalifikowane jest jako dobro, a co jako zło”. Normy moralne dotyczą mądrego rozwoju człowieka, (w naszym przypadku rozwoju dyplomacji) udanej oraz prawej egzystencji. Pytając o tę kwestię, chcemy wiedzieć nie tylko, jakimi ludźmi powinniśmy być, lecz jakie powinno być społeczeństwo, tak aby ideał, do którego dążymy, mógł mieć najlepsze warunki do realizacji. Zatem moralność jest refleksją na temat poglądów o dobrym sposobie postępowania, czyli egzystencji. Taka refleksja pojawia się szczególnie wtedy, gdy pojęcie dobra nie jest czymś oczywistym. Postępowanie moralne, określa się jako: 1) pozytywne i negatywne działania ludzkie lub też dyspozycje do działania: chwilowe bądź trwałe, 2) powinność moralna lub moralny obowiązek działania, czy też zajęcia określonej postawy bądź też powinność zaniechania działania lub zajęcia określonej postawy, 3) wzorce osobowe urzeczywistnione przez określone jednostki oraz ideały moralne, 4) normy moralności, czyli kryteria rozstrzygania o powinności lub wartości moralnej czynów i postaw, 5) wypowiedzi wyrażające moralną powinność działania (normy moralne) czy jego moralna wartość – dobro albo zło, słuszność albo niesłuszność działania (oceny moralne). Analizując pojęcie moralności, należy podkreślić, że odnosi się ona do różnych dziedzin rzeczywistości: ocen, norm, przeżyć – np. wyrzuty sumienia, czyny oraz postawy, kryteria, a także wzorce postępowania czy też władze poznawcze (zmysł moralny, wolna wola, poczucie moralne). Próbując bliżej określić którykolwiek z wymienionych czy też im podobnych przedmiotów okazuje się, że odnoszą się one od początku do końca do czynu. To dzięki niemu oceniamy działania ludzkie. Na jego podstawie możemy, dokonywać analizy norm postępowania i zaklasyfikować je jako pozytywne lub negatywne. Poprzez czyn adresatem moralności, staje się człowiek jako jego podmiot i sprawca. Dyplomacja często ociera się o granicę działań, które są postrzegane jako niemoralne. Dlatego tak istotne jest (szczególnie w odniesieniu do różnych instytucji) posiadanie tzw. zbioru norm postępowania. Gdyż kształtuje on, a także określa istotę powinności moralnej, która pozwala zrozumieć działania oraz dokonywać refleksji nad danym czynem, czy działaniem. Zdjęcie: Fot. Fotolia Niezależnie od regionu i kultury ludzie przestrzegają podobnych podstawowych reguł życia społecznego. Za dobre uważane są lojalność wobec grupy i rodziny, odwaga czy sprawiedliwy podział dóbr i szacunek dla z University of Oxford przeanalizowali etnograficzne źródła z 60 krajów, aby odpowiedzieć na pytanie, czy moralne reguły mają charakter uniwersalny, czy też zależą od danej społeczności. Okazało się, że niezależnie od kultury, za moralne ludzie uważają pomoc rodzinie, grupie, odwdzięczanie się za przysługi, odwagę, specjalny wzgląd na zwierzchników, uczciwy podział dóbr i poszanowanie dla cudzej własności. „Debata między moralnymi relatywistami i uniwersalistami trwa od wieków, ale teraz mamy pewne odpowiedzi. Ludzie w każdym miejscu świata spotykają się z podobnymi problemami społecznymi i używają podobnych zestawów moralnych zasad, aby sobie z nimi radzić. Jak badacze przewidywali, znalezione siedem podstawowych zasad wydaje się działać uniwersalnie w różnych kulturach. Wszyscy, wszędzie podzielają wspólny moralny kodeks. Wszyscy zgadzają się, że współpraca czy dbanie o wspólne dobro to dobre rzeczy” - opowiada Oliver Scott Curry, główny autor pracy opublikowanej w piśmie „Current Anthropology”. Badacze odkryli jednocześnie, że moralność wyewoluowała, aby promować współpracę. Ponieważ istnieją różne formy współpracy, powstały różne zasady moralne. Na przykład szczególna potrzeba współpracy z najbliższymi wymaga dbania o rodzinę. Korzyści z relacji z innymi powodują, że ludzie łączą się w grupy, cenią solidarność i lojalność. Wymiana społeczna wymaga zaufania do innych czy odwzajemnianie pomocy i zależnie od sytuacji rodzi poczucie winy, wdzięczność, nakazuje naprawiać zło i wybaczać. Z rozwiązywaniem konfliktów wiąże się natomiast męstwo, odwaga i hojność, a także szacunek dla osób stojących wyżej w hierarchii, uczciwy podział zasobów i poszanowanie własności. Badanie pokazało, że w każdej kulturze zasady te były uważane za moralnie dobre, że występowały one w większości uwzględnionych grup i żadna społeczność nie uznawała tych zasad za złe. Reguły te występowały przy tym z podobną częstością na wszystkich kontynentach. Naukowcy podają przykłady tego typu zasad. I tak w rejonie Amhara w Etiopii lekceważenie zobowiązań rodzinnych jest uznawane za haniebny występek wskazujący na zły charakter. W Korei bardzo ważna jest np. współpraca między sąsiadami i utrzymywanie wysokiego poziomu solidarności w grupach. Indyjski lud Garo bardzo ceni wdzięczność, którą obserwuje się na różnych etapach życia. Wśród Masajów cienione są cechy wojowników, takie jak zdolność do poświęceń dla grupy czy odwaga. Ludy Bemba w Zambii wykazują głęboki szacunek dla starszych i ich autorytetu. Kapaku, żyjący w indonezyjskiej prowincji Papua, mają zasadę nazywaną „uta-uta” („pół - pół”), która oznacza sprawiedliwy podział. Z kolei u ludu Tarahumara żyjącego w meksykańskim stanie Chihuahua podstawą wszelkich relacji jest poszanowanie własności. Choć wszystkie społeczności zgadzały się co do moralnych zasad, to jednak różniły się pod względem wagi nadawanej różnym regułom. „Mamy nadzieję, że to badanie pomoże w promowaniu wzajemnego zrozumienia między ludźmi z różnych kultur i docenieniu tego, co nas łączy, a także różnic między nami” - podkreśla dr Curry. Więcej informacji: (PAP) mat/ agt/